RODZAJE UMÓW PPA
Umowy typu PPA dopuszczają kilka mechanizmów zakupowych dla energii elektrycznej, a co za tym idzie – determinują one różne sposoby wprowadzania tej energii do sieci czy dostarczanie energii do odbiorcy końcowego.

Umowy on-site – instalacja OZE wytwórcy jest położona w bezpośrednim sąsiedztwie odbiorcy, a nawet na jego terenie (gruncie, czy dachu) – energia elektryczna wytwarzana z instalacji OZE jest bezpośrednio dostarczana do sieci wewnętrznej odbiorcy. Przykładem może tu być firma lub instytucja publiczna, która nie chce inwestować we własną instalację, ale wydzierżawia dach lub teren. Wytwórca buduje na tym terenie elektrownię i sprzedaje prąd w niej wyprodukowany bezpośrednio właścicielowi terenu.

Umowy near-site – instalacja znajduje się w niedużej odległości od kupującego, ale aby można było dostarczyć odbiorcy energię, konieczne jest wybudowanie niewielkiej sieci przesyłowej. Sytuacja ta likwiduje konieczność ponoszenia przez strony opłat dystrybucyjnych.

Umowy off-site – to najbardziej rozpowszechniony obecnie rodzaj umów. W przeciwieństwie do umów PPA typu on-site, producent dostarcza energię elektryczną do konsumenta poprzez sieć publiczną. W związku z tym konieczne jest ponoszenie opłat dystrybucyjnych, w zamian za to zyskuje się możliwość zakupu energii z instalacji położonej daleko od odbiorcy. De facto może ona działąć na drugim końcu Polski. Zapewnia to większą elastyczność, elektrownia może zawrzeć kilka umów PPA z różnymi klientami, a odbiorcy mogą wybierać instalacje o najlepszej dla nich lokalizacji.